Boo Boo Davis (US) Blues Missy Sippy Gent (25-10-2019) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy Sippy info band: Boo Boo Davis © Rootsville 2019

De concerten blijven elkaar redelijk snel opvolgen daar in Gent. Vanavond waren we toe aan het tweede clubconert van het seizoen. Het eerste had ik jammer genoeg moeten missen wegens vakantie, maar bij deze was ik er als de kippen bij, want Boo Boo Davis kwam de boel op stelten zetten.

Boo Boo is wat ze noemen “a real Mississippi bluesman”.  Zijn blues is rauw en onversneden, zoals het volgens mij echt moet klinken. Boo Boo Davis is een fenomeen en een overlever die behoort tot de laatste generatie van muzikanten die hun muziek nog direct baseren op een hard leven in de Mississippi Delta. Boo Boo’s vader was muzikant en in de jaren '50 & '60 kwamen alle blueslegende’s van die tijd bij de familie Davis over de vloer.

Ondanks het feit dat hij analfabeet is heeft hij, samen met zijn ‘guiding spirit’ Dave, toch een manier gevonden om zich staande te houden in de moderne wereld. “The blues helps me to keep my spirit high and survive day-to-day life. It deals with all the basic raw elements of life; good and bad, plain and simple.” Meer moet dat voor hem niet zijn. Boo Boo wordt steevast bijgestaan door John Gerritse op drums en Jan Mittendorp op gitaar.

Het was bakske vol in Gent en Tim zat er met een brede glimlach bij. Jong en oud door elkaar, maar allemaal paraat om een echte Mississippi bluesman aan het werk te zien. Het was nog geen negen toen Tim de aankondiging deed. Er moest wel wat gewacht worden was Boo Boo was...verdwenen.
Na korte tijd daagde hij echter op met zijn grote glimlach, zette zich op zijn kruk en lanceerde hij ‘Trying To Get Ahead’ door de Missy Sippy. Een typische Boo Boo song, rauw en vettig. Dat laatste ging voor de rest van de avond ons deel worden. Rauwe en pure blues, getrokken uit de zware klei van de Mississippi Delta. Boo Boo heft al heel wat schijven op zijn naam staan en uit zijn “platenzak” werd gegraaid en gretig rondgestrooid met zaken als ‘It’s A Shame’, ‘Big House By Myself’, ‘My Baby Got Me Fixed’ of ‘Train My Baby’s On’.

Zijn twee “partners in crime” Jan en John, passen perfect in het plaatje van Boo Boo’s muziek. John houdt het ritme strak met zijn rofffels op een minimale drumopstelling en Jan “fingerpickt” zichzelf verloren, haalt er geregeld de slide bij en maakt gretig gebruik van zijn effectpedalen om de rauwe, pure klank uit zijn Fender te halen. Ze worden regelmatig in de spotlight gezet door Boo Boo en de ‘show your love “ zijn niet uit de lucht.

Na een korte pauze, waarbij tijd werd genomen voor de verkoop van de nodige merchandising en het nuttigen van een fris drankje, konden we terug aan de slag. Hoewel Boo Boo vertelde een kou op de stem te hebben opgelopen, was daar niet zo veel van te merke. Af en toe viel de stem wat weg, maar niets dat storend was. Hij ging dan ook verder op hetzelfde élan als in de eerste set. Vol overgave en passie voor zijn muziek. Met zijn guitig gezicht, brede glimlach en eigenzinnige bindteksten had hij dan ook het publiek al de hele avond naar zijn hand gezet. Jan en John bleven gas geven en het trio trakteerde ons op zaken als ‘Snake’, waarmee ze set 2 openden, ‘Can Man’, ‘Lonely All By Myself’, ‘Ah Ah Baby’ of ‘Ain’t Got A Dime’. Alles van een hoog niveau en met veel passie gespeeld. Hiermee waren we dan ook aan het eind gekomen van de avond. Het enthousiaste publiek wou wel meer natuurlijk en het trio gaf daar zonder problemen aan  toe en met een Elmore James’ achtige intro, knalde ‘Lucky Man’ door de luidsprekers.

Bij deze was het publiek op zijn wenken bediend en kon iedereen gerust huiswaarts keren. Boo Boo Davis, had voor één avond de Missy Sippy veranderd in een echte Delta juke joint. Thanks Boo Boo!! En om het met zijn eigen woorden te zeggen: “Thank you day !!!”

Marcel